K.F.C. Eendracht Stevoort
 
 

Inleiding
Jaren '50 - '60
Jaren '70 - '80
Nieuw sportcentrum
50-jarig bestaan
Jaren 2000
Clublied

In volle oorlogsjaren bleek er in Belgie, ondanks de bezetting, toch nog een sportcultuur te zijn. Ook in Stevoort werd op vele wijzen aan sport gedaan en wat zou Stevoort zijn als de nationale sport bij uitstek, het voetbal, er niet bedreven werd. In die tijd waren er zelfs twee clubs actief: Hooger Op Stevoort en Steyvordia Stevoort.
Deze situatie was zo tot 17 augustus 1942. Toen werd tijdens een vergadering in de plaatselijke gildezaal beslist dat de twee clubs fusioneerden tot Football Club Eendracht Stevoort.
De pasgeboren club vond haar thuishaven op het terrein van Steyvordia Stevoort dat toen in Kolmenstraat lag (nu ongeveer t.h.v. het industrieterrein).
De kleuren oranje-groen, die de club nu nog steeds heeft, werden toen overgenomen van Hooger Op Stevoort.
Jules Deveux had de eer als eerste voorzitter van de nieuwe club verkozen te worden.
De eerste trainer werd Louis Maris uit Hasselt.

In het seizoen 1953-1954 stond Stevoort met een voet in tweede provinciale. In een rechtstreeks duel met Verbroedering Lommel werd beslist wie mocht promoveren. De wedstrijd eindigde na verlengingen op 1-1 zodat de hoekschoppen, zoals dat in die tijd was, moesten beslissen. Hiermee verloor Stevoort met 5-3 en omdat de club echt hogerop wilde was het verdriet dan ook groot om deze gemiste kans.

Om die wil kracht bij te zetten werd besloten een nieuw terrein aan te leggen en dat was gelegen aan de Oppenstraat (rechterhoek van de Oppenstraat en Kozenstraat, nu bebouwd). Om de gunst van de voetbalgoden af te dwingen werd het nieuwe voetbalveld ingewijd om daarna als nieuwe thuishaven van Eendracht Stevoort te fungeren.

In het seizoen 1957-1958 was het dan toch eindelijk raak: de club dwong voor het eerst in zijn geschiedenis een promotie naar een hogere afdeling af. Al is er rond die promotie nog heel wat te doen geweest. De thuiswedstrijd van 9 maart 1958 tegen Herk Sport werd drie (3!) minuten voor het einde van de wedstrijd geschorst, op een moment dat Stevoort met 3-2 leidde. De scheidsrechter besliste op dat moment de wedstrijd te schorsen omdat het veld onbespeelbaar was! Uiteraard werd deze mening niet gedeeld door Eendracht Stevoort. De wedstrijd moest herspeeld worden op 4 mei, de laatste dag van de competitie. En ook nu eindigde de match op 3-2, maar dan wel voor de bezoekers. Een testwedstrijd tegen Spalbeek moest uiteindelijk beslissen wie mocht promoveren. Het terrein van Sparta Kuringen deed dienst als neutraal terrein en de wedstrijd werd gewonnen door Spalbeek met 2-1. Maar uiteindelijk kreeg het verhaal toch nog een happy end en mochten beide ploegen promoveren naar tweede provinciale.
Het mooie liedje bleef echter niet duren en in het seizoen 1964-1965 zakte Stevoort terug naar derde provinciale.

In het seizoen 1976-1977 bestond de club 35 jaar en deze verjaardag werd mooi opgefleurd door de eerste titel die de club in zijn bestaan behaalde, en hoe. De competitie eindigde met twee clubs op de eerste plaats: Eendracht Stevoort en S.K.Kermt. Een testmatch op het neutrale terrein van Herk Sport moest beslissen wie kampioen was. Onder het oog van 1800 toeschouwers (volgens de een al wat minder, volgens de ander al wat meer) won Stevoort de match en beloonde zich op die manier met een mooi verjaardagsgeschenk.

Op het vlak van trainers was Stevoort niet anders dan de andere clubs: heel wat trainers passeerden de revue. Maar toch te vermelden is het feit dat op 26 oktober 1978 een zekere Lon Polleunis een contract ondertekende als trainer van het eerste en tweede elftal. En dat tot het einde van het seizoen 1978-1979. Lon Polleunis was in het verleden nog winnaar van de gouden schoen.

Het seizoen 1986-1987 was weer noppes voor de club. Stevoort eindigde het seizoen met 25 punten, 7 overwinningen, 11 gelijke spelen en 12 verloren wedstrijden. In de rangschikking eindigden 3 ploegen op de veertiende plaats: Kinrooi, Overpelt en Stevoort. In een nacompetitie moesten zij onder mekaar uitmaken wie in tweede mocht blijven en wie moest degraderen naar derde provinciale. Stevoort en Overpelt behaalden beiden 3 punten, maar Overpelt scoorde een doelpunt meer. Het spijtige gevolg was dat Overpelt in tweede bleef en Stevoort degradeerde naar derde.

In 1985 werd door de stad Hasselt een nieuw sportcentrum aangelegd dat gelegen is aan de Libottonstraat, kort bij Mariaburcht.
In dit nieuwe sportcentrum kreeg Eendracht Stevoort zijn nieuwe thuis. De club moet wel zelf instaan voor de bouw van een kantine, onderhoud van kleedkamers en andere accommodatie.
De kantine werd gebouwd met de hulp van supporters en sympathisanten.

Het gebruik van de nieuwe terreinen had blijkbaar ook invloed op het sportieve. In 1989, na twee seizoenen op de nieuwe terreinen, promoveerde Eendracht Stevoort opnieuw naar tweede provinciale.

In 1992 bestaat Eendracht Stevoort 50 jaar en mag daarom van de Z.M. de Koning de titel van 'Koninklijke Maatschappij' dragen.
In datzelfde jaar wordt de club omgevormd tot een v.z.w. Deze vermelding verschijnt op 19 maart 1992 in het Belgische staatsblad.

In de beginjaren van 2000 floreerde E. Stevoort in 2de Provinciale. Het speelde vaak bovenaan mee in het klassement en speelde zelfs een aantal keren eindronde om de promotie naar 1ste provinciale af te dwingen. Die promotie kwam er echter nooit. In het seizoen 2006-2007 besliste de KBVB om een hervorming door te voeren in het Provinciale voetbal. Deze hervorming hield in dat er geen 3, maar 2 reeksen meer zouden zijn in 2de Provinciale vanaf het seizoen 2007-2008. Dit hield in dat er in het seizoen 2006-2007 geen 2 afvallers waren, maar dat er liefst 6 ploegen zouden afvallen. Stevoort kon zich helaas niet redden en degradeerde terug naar 3de provinciale.

Het daaropvolgende seizoen greep Stevoort net naast een eindronde-ticket om zijn plaats in 2de Provinciale terug af te dwingen. De daaropvolgende jaren ging het Stevoort minder goed voor de wind. Stevoort moest zich een aantal siezoenen op rij hoeden voor de degradatie naar 4de provinicale, maar kon via de eindronde steeds zijn plaats in 3de behouden. In seizoen 2012-2013 sloeg het noodlot dan toch toe voor Stevoort. Voor de eerste keer in de geschiedenis degradeerde de club naar 4de provinciale.

Stevoort bleef echter niet treuren en zorgde het seizoen dat volgde meteen voor de promotie terug naar 3de provinciale, waar het meteen met een 3de plaats opnieuw eindronde mocht spelen voor een tweede opeenvolgende promotie. Stevoort slaagde er echter niet in om tegen Kadijk te promotie af te dwingen.

Refrein:
Geen club die Stevoort kan verslaan
Geen zege die ons kan ontgaan
We voeren onze eendracht naar de zege
Roem en glorie wachten op onze wegen
Geen club die Stevoort kan verslaan
Geen zege die ons kan ontgaan
We roepen vrank en vrij ... er is niets aan te doen
Hip hip hip hip hoera we worden kampioen

---

1.
Met Stevoorts bloed in't lijf
De benen zijn niet stijf
We maken de goalen op een, twee, drie, vier, vijf
En wordt er niet gefluit, dan spoeden wij ons vooruit
En delen de goalen uit

Refrein

2.
We zingen langs de baan en zie ons daar eens gaan
Supporters van Stevoort, we roepen doe zo voort
Zo gaan we hand in hand, dat is toch zo plezant
Die echte vriendschapsband

Refrein

3.
De spelers op het veld, ze doen het met geweld
De keeper, de stopper, de backs en ook de twee,
de vier, ze schieten erop, er zit weer eentje op
Supporters op hun kop

Refrein

4.
En loopt 't al eens mis, te laat is 't nooit gewis
We houden de moed, ja dan komt 't toch weer goed
Bestuur en spelers saam, we laten ons niet gaan
We trekken 't ons niet aan

Refrein

    © K.F.C. Eendracht Stevoort - 2009-2017